derakht

اگر باشم درختی سبز
تو آبم باش , تو خاکم باش
مزن تیشه به ریشه عشق
تو هر فصلی پناهم باش
تنم پر از تب عشق است
نگاهت حک شده بر من
تمامه شاخ و برگ من, بسوخته از غم دوری
ببار باران رحمت تو , نمانده راهی تا کوری
غم یوسف بکشت دل را , که او رفت و دلم جا ماند
همه کنعان گرفت آتش , دلم آواز صبر میخواند
اسیر دست خاک ماندم ,ندارم پای رفتن را
همه عمرم نظر کردم  مسیر بی مسافر را
همه آمدن و رفتن , به من تکیه زدن گاهی
منه آزرده دل اما... به کی تکیه زنم آیا ?!